Dierendag


Het kan niemand ontgaan zijn, tenzij je onder een steen leeft, dat het vandaag dierendag is. Zelf heb ik nooit dieren gehad maar ik zie van heel nabij hoe diep de liefde voor een huisdier kan gaan en dat snap ik wel (tenminste, dat dénk ik). Maar er zijn ook dingen die ik niet snap. Zo hoorde ik vanmorgen op de radio een item  over dierendag waarin ze het hadden over bijvoorbeeld bier, pro secco en taartjes voor dieren; en dan heb ik het nog niet eens over jurkjes, broekjes en truitjes voor dieren gehad. Dat snap ik dan weer niet. Alhoewel…ik dénk dat ik er iets van snap en dat het meer over het plezier van het baasje gaat dan over het plezier van het dier. Jezelf profileren over de rug van je dier, zoiets…Maar wat ik dan helemáál niet snap is dat die mensen niet doorhebben dat dit belachelijk is. Maar goed, ik snap wel meer niet.

Maar goed, ik maak zo af en toe eens een zogenaamde “Beestjes foto”, en dit vind ik tot nu toe de mooiste

Populaire posts van deze blog

Opgeven geen optie?

Afbeelding
Dit plaatje, dat onderdeel is van een video met bijbehorend verhaal in de app van de Volkskrant van afgelopen Maandag met als titel: 
"opgeven is wél een optie, een aanklacht tegen het strijdvocabulaire rond kanker", greep me bij m'n lurven.
Ik trok het namelijk wat breder naar het strijdvocabulaire tegen ál het onheil dat je kan overkomen, een beroerte bijvoorbeeld, want ik betrok het op mezelf en het greep me aan.
Er zijn gebieden waarop ik het opgegeven heb omdat het een heilloze weg bleek te zijn (net zoals de renner in dit plaatje) én omdat ik daardoor de vrijgekomen energie kan gebruiken voor die gebieden waar ik het juist niet heb opgegeven.

Begrijp me goed, ik snap ook wel dat er velen zijn die kracht putten uit dat strijdvocabulaire maar ik hoor daar niet bij. In tegendeel, ik vind het vaak ontzettende dooddoeners: "Wees positief! Geef niet op! Alles komt goed!" Nou, ik ben liever realistisch en positief waar het reëel is, soms is opgeven de beste optie en…
Meer lezen

Poespas

Afbeelding
Over en met dieren zijn ook de nodige boeken en verhalen.
Toen ik in de 5e/6e klas van de middelbare school zat (1975/77) was men op die school niet tevreden als je een aantal boeken las voor je literatuurlijst. Nee, per jaar moesten die boeken een overkoepelend thema hebben en je moest ook het een en ander lezen aan ‘secundaire literatuur’ (zeg maar ‘boeken over die boeken’) en dan moest je daar ook nog een werkstuk over schrijven. Getver! Dat ik daarna heel lang mijn plezier in lezen kwijt ben geweest, daar gaat het nu niet over. In de 5e klas had ik als overkoepelend thema ‘dieren in de literatuur’. Dan ontkom je in Nederland niet aan “Van den vos Reynaerde”. Dat heb ik dus gelezen, wat zeg ik, twee keer zelfs! Ik had namelijk een boek van de bibliotheek met op de linkerpagina’s de originele tekst en op de rechterpagina een ‘vertaling’ naar het Nederlands uit de negentiende eeuw. Nou, dat was al moeilijk genoeg en ik heb die letters en woorden dan wel gelezen maar het verhaal kon …
Meer lezen

La Mama

Afbeelding
Ik ben niet per sé een liefhebber van Charles Aznavour. Er zitten mooie nummers bij maar het doet me weinig. Maar er is één uitzondering en dat is "La Mama". Over het algemeen heb ik geen idee waar die franstalige nummers over gaan maar op een keer, ik weet niet meer waar of wanneer, ging het over dit nummer en over waar het nummer over gaat, namelijk over een familie die samen komt omdat hun moeder zal overlijden. Dat bracht mij terug naar Zondag 5 Januari 1997. Toen kwamen wij op die manier bij elkaar. Niet dat onze familie op deze familie lijkt maar toch herken ik het. Voor degenen die net zo weinig snappen van de franse taal als ik: hier kun je de vertaling lezen.

Meer lezen